નારીની સહનશીલતા એ વધુ એક વાર કહ્યું .. બેટા, સમય આવશે ત્યારે હું તને બધું જણાવીશ. ચાલ તારા માટે દૂધ બનાવું છું.. પણ મમતે ચડેલા દીકરાએ આજે મા ને હડસેલો મારીને કહ્યું, બોલ મમ્મી.. કોની સાથે જાય છે? અને ક્યાં જાય છે?
નમ્રતાબેન સ્તબ્ધ થઈ ગયા.. બોલ્યા દીકરા.. ત્યાં તો રજતે ..મા.. ને ધક્કો માર્યો.. એ સાથે જ નમ્રતાબેન નું માથું રસોડાના પથ્થરના રેક સાથે અથડાયું અને ચીસો પાડતા નમ્રતાબેન બેભાન થઈ ગયા. તેમની ચીસ સાંભળી બાજુવાળા અમી બેન દોડી આવ્યા. નમ્રતાબેન ને બેભાન થયેલા જોઈ તાબડતોબ દવાખાને લઇને દોડયા.
રજત જે હોસ્પિટલમાં લઈને ગયો ત્યાં ની નર્સ અને ડોકટર નમ્રતા બેન ને જોઈને ઓળખી ગયા. તેઓ બોલ્યા, રજત.. શું થયું તારી મમ્મીને ? અને રજત ચોંકી ગયો એણે કહ્યું, ડોક્ટર.. તમે મારી મમ્મી ને ઓળખો છો? કઈ રીતે ? મને કેવી રીતે ઓળખો ? ત્યાં તો ડૉક્ટર બોલ્યા, એ વાત પછી પહેલા નમ્રતાબેન ઇમર્જન્સીમાં લઈ લો. અને એક કલાક બાદ ડોક્ટર બહાર આવ્યા . માથામાં વાગવાથી ઘણું લોહી વહી ગયું હતું. તેમણે કહ્યું, રજત.. તારી મમ્મીને બ્લડ ચઢાવવું પડશે,ઓપરેશન કરવું પડશે. નહીં તો પેશન્ટ કોમા માં જઈ શકે છે. પ્લીઝ નર્સ જલ્દી કરો.
ડોકટરે કહ્યું.. રજત તને પણ અને નમ્રતાબેન ને પણ ઓળખીએ છીએ પણ,.. એ વાત છોડો.. બોલ, તારી મમ્મીને કેવી રીતે વાગ્યું ?
રજત કહ્યું, ડોકટર.. મારી મમ્મીને તમે કેવી રીતે ઓળખો છો ? તેનો અવાજ થોડો ગુસ્સામાં અને ઊંચો હતો.. અને ડૉક્ટર અને નર્સ બંને સમજી ગયા કે આજે એક દીકરો નહીં પણ એક પુરુષ.. અને તેનું શંકાશીલ મન બોલી રહ્યું છે.
ડોકટર કંઈ પણ જવાબ આપ્યા વિના નમ્રતાબેન ને ઇમરજન્સી વોર્ડ તરફ લઈ ગયા. રજત મનમાં ધૂંધવાતો ,ગુસ્સે થતો બેઠો હતો. અડધા કલાક પછી નર્સ બહાર આવી અને રજત ને કહ્યું, રજત.. માથા માંથી નીકળતું લોહી બંધ થતું નથી. તુ જલદી આ સ્લીપ લઈને હોસ્પિટલની બ્લડ બેન્કમાં જા અને આ ગ્રુપનું બ્લડ લઈ ઓપરેશન થિત્ર તરફ આવ. હવે રજત ગભરાયો.. અને બોલ્યો ,પણ ..બ્લડ અને ગ્રુપ.. એ બધું તરત તાત્કાલિક.. કયુ ગ્રૂપ છે એ તો ચેક પણ નથી થયું. નર્સે કહ્યું, તું આ સ્લીપ લઈને જા.. જા બેટા.. જલ્દી કર.. પછી તને બધી વાત કરીશ અને રજત બ્લડબેન્ક તરફ દોડ્યો.
બ્લડ બેન્ક માં સ્લીપ બતાવી. રજીસ્ટર માં સહી કરતી વખતે “બ્લડ દાતા” નામ પર નજર પડી, જોયું તો “નમ્રતાબેન ધીરજભાઈ શાહ” નામ લખ્યું હતું અને સામે સહી કરનાર તરફ જોયું તો દર બે મહિને “બ્લડ દાતા” માં મમ્મી નું નામ લખેલું જોયું. એ બધું સમજી ગયો ને બ્લડ લઈને ઇમરજન્સી વોર્ડ તરફ ગાંડા ની જેમ દોડ્યો.
ઈમરજન્સી વોર્ડમાં આવી નર્સ ના હાથમાં બ્લડ બોટલ આપતી વખતે એના પર આંસુનો અભીષેક કરતો રહ્યો. નર્સે તેના માથે હાથ મૂક્યો.. અને બ્લડ લઈ ઓપરેશન થિયેટર તરફ ગઈ અને બારણું બંધ થઈ થયું અને રજત ત્યાં જ ફસડાઈ પડ્યો.
હોસ્પિટલમાં દાખલ થતાંની સામે જ ગણપતિની મૂર્તિ હતી.. ત્યાં જઈ રડતા રડતા બોલ્યો..હે ઈશ્વર.. મેં મારી દેવી જેવી મા પર શક કર્યો.. મને માફ કરી દો.. કહી ને પોક મુકીને રડી પડ્યો.
ત્રણ દિવસ પછી નમ્રતાબેન ભાનમાં આવ્યા. આ ત્રણ દિવસ રજત હોસ્પિટલમાં મમ્મીની પાસે થી ખસ્યો જ નહોતો. નર્સ પોતાના ઘરેથી લાવેલું જમવાનું એને જેમતેમ ખવડાવતી. નમ્રતા બેન ભાન માં આવ્યા ત્યારે રજત મમ્મી ને માથે હાથ ફેરવતો બેઠો હતો. નમ્રતાબેન ભાનમાં આવ્યા એટલે રજત એ કહ્યું, મા.. મને માફ કરી દે.. મમ્મી.. તું તારું લોહી વેચીને મને ભણાવતી હતી. ને મે લોકોની વાતો સાંભળીને.. ઉશ્કેરાઈને.. તારા પર શક કર્યો.
ધીમેથી રજતે નમ્રતાબેન ને પલંગમાં બેસાડ્યા.
અને મા દીકરો એક મેકને ભેટી પડ્યા.
રજતની આંખમાંથી દડદડ આંસુ સરકતા હતા.
રજત બોલ્યો, મમ્મી.. તું તો બલિદાનની મૂર્તિ.. સહનશીલતાની મૂર્તિ.. ને મેં તારા પર શક કર્યો ? મા.. તારું ઋણ ક્યારેય ના ચૂકવી શકીશ.. પણ.. મા.. તે મને કહ્યું કેમ નહીં ?
મા તારા રક્તના બુંદે બુંદ નો હું ઋણી છું.
મને માફ કરી દે. મા.. કહી ને માને પગે પડ્યો.
આકાશમાંથી ઈશ્વર પણ પોતાના સર્જન સમોવડી માની પ્રતિકૃતિને વંદી રહ્યો..